Dziś mija 120. rocznica śmierci Wojciecha Gersona, znanego polskiego malarza, grafika, krytyka sztuki i pedagoga.
Wojciech Gerson urodził się 1 VII 1831 roku w Warszawie w rodzinie drobnego przemysłowca. Studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W latach 1856-1858 przebywał w Paryżu.
Po powrocie do kraju zaczął nauczać malarstwa w pracowni w Warszawie. W 1859 roku znalazł się w gronie członków-założycieli Towarzystwa Zachęty do Sztuk Pięknych w Warszawie – organizacji skupiającej artystów i miłośników sztuki, która za zadania stawiała sobie wspieranie i popularyzację sztuki polskiej.
W 1872 roku został profesorem w Klasie Rysunkowej – warszawskiej szkole sztuk pięknych. W 1878 roku uzyskał tytuł profesora Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Wśród jego uczniów było wielu znakomitych polskich malarzy: Józef Chełmoński, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Leon Wyczółkowski.
Gerson był autorem drukowanych w polskich czasopismach artykułów o sztuce i recenzji z wystaw. Jego zainteresowania były szerokie i wychodziły poza malarstwo, interesował się bowiem także archeologią, etnografią i konserwacją zabytków.
Wojciech Gerson uprawiał malarstwo realistyczne. Malował pejzaże (w tym wiele pejzaży z Tatr), obrazy o tematyce obyczajowej (n. p. „Dziewczyna bez dachu” „Pożegnanie włościanina z koniem”, „Przy studni”), historyczne („Śmierć Przemysława”, „Gdańsk w XVII wieku”, „Kazimierz Odnowiciel wracający do Polski”,„Królowa Jadwiga i Dymitr z Goraja”, „Łokietek pod Ojcowem”), obrazy religijne, portrety.
Gerson był też grafikiem, uprawiającym głównie litografię. Zajmował się również wykonywaniem ilustracji.
Wojciech Gerson zmarł 25 II 1901 roku w Warszawie.
Galeria z niektórymi jego obrazami:
Skomentuj
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.