Dziś mija 215. rocznica urodzin ks. Antoniego Stabika, polskiego duchownego, publicysty i poety, zasłużonego dla rozwoju polskiego poczucia narodowego na Górnym Śląsku.
Antoni Stabik urodził się 13 VI 1807 w Mikołowie (obecnie miasto powiatowe w woj. śląskim) w rodzinie rzemieślniczej. Ukończył teologię na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1833 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez długie lata był proboszczem w parafii w Michałkowicach (obecnie dzielnica Siemianowic Śląskich).
Nie ograniczał się się do działalności duszpasterskiej. Był też publicystą i pisarzem. Występował (głównie na łamach czasopisma "Katolik") w obronie prawa Polaków na Górnym Śląsku do języka narodowego. Pisząc do "Katolika", pisał też o innych ważnych kwestiach społecznych, n. p. sprawy związane ze szkolnictwem. W latach 1846-1850 wydawał "Kalendarz katolicki" – jeden z pierwszych polskich kalendarzy ludowych.
Nie tylko upominał się o język polski, ale z powodzeniem go używał. Parafianom dał się poznać jako świetny kaznodzieja, wygłaszający piękne kazania. Był też pisarzem. Tworzył głównie utwory religijne, ale także mające tematykę świecką: wiersze i pieśni okolicznościowe, bajki, rymowane zagadki, żartobliwe obrazki obyczajowe. Był autorem m.in. wiersza "Gliwiczanki", zbioru "Żarty, nieżarty czyli Wierszoklectwa wesołych i poważnych marzeń" (1849), "Wspomnienia z podróży do Włoch Górnych i Dolnych" (1867), "Żywe wyobrażenia Męki Pańskiej w Oberammergau z własnego widzenia" (1870).
Ksiądz Antoni Stabik zmarł 4 IX 1887 roku w Michałkowicach. Na jego cześć nazwane są ulice w Gliwicach i Chorzowie.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz