420. rocznica śmierci Sebastiana Klonowica (29 VIII 1602)

Dziś przypada 420. rocznica śmierci Sebastiana Klonowica, polskiego poety doby późnego renesansu.

Sebastian Fabian Klonowic urodził się około roku 1545 w Sulmierzycach (obecnie woj. wielkopolskie, pow. krotoszyński) w rodzinie mieszczańskiej. Jego ojciec miał na nazwisko Klon. Nazwisko Klonowic jest formą patronimiczną z końcówką sugerującą odojcowski charakter nazwiska. Do podpisywania utworów po łacinie Klonowic używał nazwiska Acernus będącego "przetłumaczeniem" nazwiska, gdyż "acer" po łacinie znaczy klon. Część jego utworów została napisana po łacinie, część po polsku.

Na podstawie treści jego utworów uważa się, że Klonowic zdobył solidne wykształcenie, jednak nie ma żadnych pewnych informacji na ten temat. Inną rzeczą, której badacze się tylko domyślają, jest to, że w młodości pewien, zapewne dłuższy, czas spędził na Rusi. Pewne jest za to, iż w roku 1574 zamieszkał w Lublinie. Pełnił tam ważne funkcje, był mianowicie kolejno pisarzem sądu miejskiego, ławnikiem (1583), wójtem (1592), burmistrzem (1594), wreszcie dożywotnim rajcą, czyli członkiem rady miejskiej (od 1595). Mieszkał w kamienicy przy Rynku, która do dziś nosi nazwę Kamienicy Klonowica. Dziś na jej fasadzie są wizerunki różnych znanych osób związanych z Lublinem, w tym także Klonowica, wykonane techniką sgrafitto.

Obok pełnienia różnych funkcji w Lublinie był Klonowic także (w latach 1589-1591) nauczycielem w szkole w Zamościu.

Pierwszym utworem literackim Sebastiana Klonowica był przekład pisanego w oryginale po łacinie katalogu królów Polski autorstwa Klemensa Janickiego („Królów i książąt polskich... zawarcie i opis”). Potem, w 1582 r., napisał poemat moralizatorski "Philtron", w którym znalazł się opis Lublina. W 1584 r. ukazał się poemat "Roxolonia" stanowiący poetycki opis Rusi Czerwonej.

Rok później, w 1585 r. powstały "Żale nagrobne na ślachetnie urodzonego Jana Kochanowskiego". Klonowic sławił w nim zmarłego rok wcześniej wybitnego polskiego poetę.

W 1595 r. ukazał się "Flis, to jest spuszczanie statków po Wiśle". Był to poemat krajoznawczo-obyczajowy. Moralizatorski charakter miał poemat "Victoria deorum", którego data powstania nie jest pewna. W 1600 r. Klonowic wydał "Worek Judaszów" (pełny tytuł: "Worek Judaszów, albo Złe nabycie majętności"). Jest to poemat, w którym wyliczane są różne rodzaje występków, podzielone na cztery typy, alegorycznie porównane do worka Judasza zszytego z czterech rodzajów skór. Jest to rodzaj rymowanego traktatu prawniczego z konkretnych wskazówkami dla przedstawicieli aparatu sprawiedliwości. Klonowic korzystał przy tym z własnych doświadczeń.

Sebastian Klonowic zmarł 29 VIII 1602 roku w Lublinie. W mieście, z którym był związany przez większość życia, pamięta się o nim. Poza nazwą kamienicy i znajdującym się na niej wizerunkiem można wspomnieć to, iż w lubelskiej katedrze jest nagrobek Klonowica. W Sulmierzycach, w których się urodził, wystawiono mu w 1957 r. pomnik. Jest zaliczany do jednego z bardziej znaczących poetów polskiego renesansu, zwłaszcza późnego.