W dniach od 31 października do 2 listopada 2025 roku na cmentarzach parafialnym i komunalnym w Radzyniu Podlaskim odbyła się pierwsza edycja Radzyńskiej Kwesty "Ratujemy Zabytkowe Nagrobki" – inicjatywy, która połączyła mieszkańców wokół idei troski o przeszłość i pamięć o tych, którzy tworzyli historię miasta.

W ciągu trzech dni udało się zebrać kwotę 32.472,79 zł, która zostanie przeznaczona na renowację pierwszego z wielu zapomnianych pomników – nagrobka Haliny Rudnickiej (1896–1925), kobiety wyjątkowej, która w czasie pierwszej niemieckiej okupacji dała początek radzyńskiej edukacji średniej. Mija właśnie sto lat od jej śmierci – symboliczny moment, by przywrócić pamięć o osobie, której życie i działalność odcisnęły trwały ślad w dziejach lokalnej oświaty.

Halina Rudnicka, wychowana w domu, gdzie ceniło się naukę i dobro wspólne, już jako dziewiętnastoletnia nauczycielka podjęła się odważnego zadania stworzenia w Radzyniu czteroklasowego gimnazjum. Przez cztery lata była jego pierwszą dyrektorką, dając młodzieży możliwość nauki w trudnych czasach wojennych. Choć jej życie przerwała choroba, duch jej pracy przetrwał – kontynuacją założonej przez nią szkoły jest dziś I Liceum Ogólnokształcące w Radzyniu Podlaskim.

Kwesta została zorganizowana przez Komitet Społeczny "Ratujemy Zabytkowe Nagrobki w Radzyniu Podlaskim", w którego składzie znaleźli się: ks. Krzysztof Pawelec, Robert Mazurek, Ewa Grodzka, Grażyna Dzida, Wojciech Kwiatek i Karol Niewęgłowski.

Ogromne podziękowania należą się pięćdziesięciu wolontariuszom, którzy z uśmiechem i otwartym sercem kwestowali przy cmentarnych bramach. Nie zabrakło harcerzy, przedstawicieli instytucji i organizacji oraz innych ludzi dobrej woli, którzy, wrzucając datki do puszek, pokazali, że pamięć i wdzięczność mogą łączyć ponad pokoleniami. W kweście uczestniczyli: starosta radzyński Szczepan Niebrzegowski, wicestarosta Ireneusz Mroczek, oraz członek Zarządu Powiatu Radzyńskiego, Tomasz Stephan.

Dzięki wspólnemu wysiłkowi radzynian udało się nie tylko zebrać środki na renowację pierwszego zabytkowego nagrobka, ale też rozbudzić w mieszkańcach poczucie dumy z lokalnej historii. Może to być początek pięknej tradycji, która – jak wierzą inicjatorzy – będzie kontynuowana w kolejnych latach.