Święty Kajetan i obraz w Czemiernikach

Dziś przypada kościelne wspomnienie świętego Kajetana, założyciela zakonu teatynów. W kościele w Czemiernikach jest obraz go przedstawiający.

Święty Kajetan urodził się w 1480 roku w Vincenzy we Włoszech. Studiował w Padwie, gdzie w 1504 r. uzyskał doktorat z prawa rzymskiego i prawa kościelnego. W 1506 r. został urzędnikiem w Rzymie na dworze papieskim. W 1508 r. został proboszczem (w parafii Malo, potem w parafii Bressanvido), mimo że... nie był księdzem. W tym czasie istniał absurdalny zwyczaj proboszczami świeckich lub kleryków dla zdobycia dla nich utrzymania. W ich zastępstwie których funkcje duszpasterskie sprawował prawdziwy ksiądz-zastępca. Dopiero w drugiej połowie XVI wieku praktyki te zostały ukrócone.

Święty Kajetan starał się jednak pomagać w „swoich” parafiach. Pomagał w szpitalach i przytułkach dla ubogich.

W 1516 r. przyjął święcenia kapłańskie. Swoją pierwszą mszę odprawił w Bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie. Lubił modlić w tej świątyni w kaplicy Żłóbka Pańskiego. Zresztą już od dzieciństwa miał nabożeństwo do Matki Bożej. Pewnego razu doświadczył wizji. Objawiła mu się Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus i... złożyła na chwilę Syna na jego ręce.

W 1520 r. opuścił Rzym i przybył do rodzinnej Vincenzy. Tam z zaangażowaniem oddał się pracy duszpasterskiej, głosząc z zapałem kazania, spowiadając, katechizując dzieci i młodzież, odwiedzając chorych w szpitalach i ubogich w przytułkach. Gorliwość, z jaką to wszystko czynił, sprawiła, że nazywano go „łowcą dusz”.

W 1523 r. święty wrócił do Rzymu. W 1524 r. razem z Giovannim Pietrem Caraffą, biskupem Chieto (przyszłym papieżem Pawłem IV) oficjalnie założył nowy zakon, uzyskując zatwierdzenie przez papieża. Pierwszym generałem został biskup Caraffa, który dla objęcia tej funkcji zrezygnował z bycia biskupem. Co ciekawe, to od łacińskiej nazwy siedziby jego diecezji – Theate – nowe zgromadzenie nazwano teatynami. Oficjalnie zwie się ono Zakonem Kleryków Regularnych Teatynów (łacińska nazwa: Ordo Clericorum Regularium vulgo Theatinorum, oficjalny skrót: CRT).

Święty Kajetan zdecydował się założyć nowy zakon, gdyż był zdegustowany niskim poziomem moralnym, ale także intelektualnym, duchowieństwa w Rzymie. Dzieło odnowy rozpoczął od samego siebie. Wysokie wymagania duchowe, które sobie postawił, szybko skupiły wokół niego grono pragnących naśladować jego cnoty. Stali się oni zalążkiem nowego zakonu.

Teatyni mieli według zamysłu Kajetana prowadzić życie kontemplacyjno-czynne: z jednej strony dużo się modlić, ale także prowadzić działalność edukacyjną. Teatyni obok jezuitów i pijarów stali się znani jako zakon działający aktywnie na tym polu.

W 1664 r. teatyni zostali sprowadzeni do Polski. Na ziemiach polskich powstał ich klasztor w Warszawie, zaś ich kościołem był kościół p. w. Świętego Krzyża. Na terenie dawnej Rzeczypospolitej istniał jeszcze drugi klasztor we Lwowie.

W 1527 r. święty Kajetan został na krótko uwięziony przez niemiecko-hiszpańskie wojska cesarza Karola V.

W 1547 r. w Królestwie Neapolu wybuchła wojna domowa. Święty ogłosił, że ofiarowuje swoje życie w imię jej zakończenia. Istotnie zmarł niedługo później – 7 VIII 1547 roku.

W 1629 r. Kajetan został beatyfikowany, zaś w 1671 roku – kanonizowany. Jego kościelne wspomnienie przypada na 7 VIII.

W ikonografii bywa przedstawiany w habicie, jako odwiedzający chorych, albo też razem z Matką Boża i Dzieciątkiem Jezus, co jest nawiązaniem do jego wizji. Właśnie taki typ obrazu zobaczyć można w kościele św. Stanisława w Czemiernikach. Jest to XVIII-wieczny obraz pędzla nieznanego malarza.