100. rocznica śmierci bł. Marii Ledóchowskiej (6 VII 1922)

Dziś mija okrągła, 100. rocznica śmierci błogosławionej Marii Ledóchowskiej, zakonnicy i działaczki społecznej.

Maria Teresa Ledóchowska urodziła się 29 IV 1863 roku w Loosdorfie w Austrii w rodzinie szlacheckiej. Od dzieciństwa wykazywała zdolności artystyczne – literackie i aktorskie. Zarazem była pobożna.

W 1883 r. Ledóchowscy przenieśli się z Austrii na ziemie polskie zaboru austriackiego, do Lipnicy Murowanej koło Bochni. W 1885 r. rodzina padła ofiarą epidemii ospy. Zmarł na tę chorobę ojciec błogosławionej, a jej samej omal nie spotkało to samo. Postanowiła, że zostanie zakonnicą, jeśli przeżyje. Zrealizowała to postanowienie, ale nie od razu. Dzięki koneksjom rodziny została początkowo damą dworu na dworze wygnanej ze swego księstwa rodziny wielkich książąt toskańskich, którzy mieszkali w Salzburgu. W 1886 r. spotkała zakonnice, które przybyły na dwór w Salzburgu, prosząc o datki na misje w Afryce. W tym czasie Charles Lavigerie, arcybiskup Algieru, prowadził bardzo ożywiona działalność nie tylko w Algierii, ale w całej Afryce. Zachęcał do walki z niewolnictwem. Pod wrażeniem tego apelu Maria Ledóchowska przyłączyła się do akcji. Napisała dramat "Zaida murzynka" oraz została członkiem Towarzystwa Antyniewolniczego. Założyła pismo misyjne "Echo z Afryki". Prowadziła odczyty na tematy misyjne. Rozwinęła działalność na taką skalę, że potrzebne było założenie całej organizacji, która otrzymała nazwę Sodalicji św. Piotra Klawera. Po zamieszkaniu w Rzymie założyła drukarnię, w której wydawano kalendarze, książki i broszury o tematyce misyjnej. Organizowała kongresy misyjne. Wspierała misje materialnie. Nazywano ją "Matką Czarnej Afryki" albo krócej "Matką Afryki".

"Echa z Afryki" ukazywały się w 9 językach, w tym – od roku 1892 - także w języku polskim. Od 1911 roku ukazywała się dziecięca wersja polskiej wersji "Ech z Afryki" nosząca nazwę "Murzynek".

Błogosławiona wykazała się też pomysłowością przy organizowaniu w 1894 r. drukarni. Maszyny drukarskie napędzane były... młynem wodnym na rzece płynącej koło Salzburga.

Od 1896 r. Maria Ledóchowska była zakonnicą. Założyła nowe zgromadzenie – Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera. Zakonnice do niego należące nazywane są klaweriankami. W następnych latach załatwiano wszystkie formalności związane z zatwierdzeniem nowego zgromadzenia przez hierarchię kościelną. Ostatecznie zakończyło się to w 1910 roku, choć już wcześniej, w 1904 roku, chwalące zgromadzenie oświadczenie wydał papież Pius X. W tym samym roku główna siedziba klawerianek przeniosła się do Rzymu.

Celem Zgromadzenia Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera jest niesienie pomocy duchowej i materialnej misjom katolickim, zwłaszcza w Afryce. Nazwa nawiązuje do św. Piotra (Pedra) Klawiera, hiszpańskiego jezuity żyjącego w latach 1580-1624, który ewangelizował amerykańskich Murzynów. Zakon klawerianek istnieje do dziś. W Polsce domy zakonne obecnie znajdują się w Krakowie, Poznaniu, Krośnie, Świdnicy i Podkowie Leśnej.

Do końca życia bł. Marii Ledóchowskiej następował rozrost zakonu. Tworzone były filie w różnych krajach. Często towarzyszyło temu otwieranie muzeów poświęconych Afryce. Przyczyniło się to do spopularyzowania misji i ułatwiło pozyskiwanie dla nich wsparcia materialnego.

W 1918 roku, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, błogosławiona nakazała ozdobienie domu zakonnego w Rzymie biało-czerwonymi flagami. W 1920 roku zorganizowała zapomogę dla walczącej z bolszewikami Polski.

Pod koniec życia błogosławionej "Echa z Afryki" miały nakład wynoszący aż 100 tysięcy egzemplarzy.

Błogosławiona Maria Ledóchowska zmarła 6 VII 1922 roku w Rzymie. W 1975 roku została beatyfikowana. Jej wspomnienie przypada 6 VII.

Ciekawostką jest to, że świętą została też jej siostra, Urszula Ledóchowska. Obie były bratanicami arcybiskupa gnieźnieńskiego Mieczysława Ledóchowskiego.