Dziś mija okrągła 200. rocznica urodzin Henryka Rodakowskiego znanego polskiego malarza, twórcy przede wszystkim znakomitych portretów.

Henryk Rodakowski urodził się 9 VII 1823 r. we Lwowie jako syn prawnika. On sam w Wiedniu ukończył również studia prawnicze, a także... malarskie. Naukę malarstwa kontynuował w Paryżu. To właśnie tam w 1852 r. po raz pierwszy publicznie zaprezentował swoje obrazy. Wkrótce zdobył sławę na skalę europejską jako portrecista. Szczególne uznanie zdobyły zwłaszcza dwa obrazy – Portret generała Henryka Dembińskiego (1852) i Portret matki (1853), które na międzynarodowych wystawach artystycznych nagrodzone zostały złotymi medalami. Rodakowski był pierwszym polskim malarzem, który otrzymał takie wyróżnienie.

W 1867 r. powrócił z Francji w rodzinne strony. Zamieszkał w majątku ziemskim w okolicach Stanisławowa, potem przeniósł się do Lwowa. Otworzył tam swoją pracownię. Wyjeżdżał często do Włoch i Francji.

W latach 1889-1892 przebywał w Wiedniu. Ostatnia dwa lata życia spędził na ziemiach polskich, najpierw w Zakopanem, potem w Krakowie. Tam został prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, dyrektorem Muzeum Narodowego oraz dyrektorem Szkoły Sztuk Pięknych. Zmarł 28 XII 1894 r. w Krakowie.

Był cenionym malarzem, przede wszystkim portrecistą. Reprezentował nurt romantyzmu oparty o akademicki warsztat. Potrafił dobrze oddawać nie tylko wygląd fizyczny, ale też cechy psychologiczne malowanych osób. W jego portretach był precyzyjny rysunek, harmonijny układ postaci oraz dobre operowanie kolorami, zwłaszcza czernią i bielą.

Oprócz portretów zdarzało mu się też malować obrazy historyczne (np. Hrabia Jan Wilczek błagający Jana III Sobieskiego o pomoc dla Wiednia (1861), Wojna kokosza (1872) ), a także rodzajowe, animalistyczne, mitologiczne, pejzaże.