Dziś w Kościele obchodzone jest Święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jest to jedno z ważniejszych świąt kościelnych, należące do grupy świąt nakazanych. Pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP jest parafia w dekanacie radzyńskim, a rzeźba je przedstawiająca zdobi wrota jednego z radzyńskich kościołów.

W Piśmie Świętym nie ma żadnej wzmianki na temat końca ziemskiego żywota Maryi, matki Jezusa Chrystusa, jednakże późniejsze przekazy mówią, że została ona razem z ciałem wzięta do Nieba podobnie jak sam Jezus. Oficjalnie ogłoszono to dogmatem wiary katolickiej dopiero w 1950 roku, jednakże wierzono w to już od wielu stuleci, już od schyłku starożytności, a na pewno od początku średniowiecza. Święty Jan z Damaszku (VIII w.) pisze, że gdy cesarzowa Pulcheria (V w.) napisała do biskupa jerozolimskiego Juwenalisa list z prośbą o relikwie Matki Boskiej, biskup odpisał jej, że takich relikwii nie ma i nie może być, gdyż ciało Maryi zostało wzięte do Nieba i nie pozostały żadne szczątki. Jest też wiele innych świadectw wiary we wniebowzięcie Maryi. Oprócz katolików w prawdę tę wierzą także prawosławni oraz wierni kościołów monofizyckich (Ormianie i Etiopczycy).

Samo święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny zostało ustanowione w Cesarstwie Wschodniorzymskim (Bizantyjskim) pod koniec V wieku, za panowania cesarza Maurycego II. Już wtedy na datę tego wyznaczono 15 VIII. Z czasem rozpowszechniło się wśród chrześcijan, zarówno wschodnich, jak zachodnich, co więcej, stało się jednym z ważniejszych świąt. Święto Wniebowzięcia NMP należy do grupy świąt nakazanych, czyli takich, w których wierni mają obowiązek udać się na mszę świętą tak samo jak w niedzielę.

W Polsce Święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny ma też inną, potoczną ludową nazwę - Święto Matki Bożej Zielnej. Ta nazwa powstała z dwóch przyczyn. Pierwszą jest nawiązanie do jednej z legend opisujących wniebowzięcie, według której apostołowie na miejscu wniebowziętego ciała Maryi znaleźli tylko kwiaty. Drugim powodem jest termin święta. Przypada ono na środek sierpnia, na okres żniw. Stąd też świętowanie tego święta kościelnego połączone bywało często z różnych uroczystościami związanymi z plonami. Blisko tego święta są nierzadko urządzane uroczystości dożynek. Co ciekawe, takie potoczne ludowe nazwy nawiązującego do plonów pojawiły się też w Czechach (Matka Boża Korzenna) i niektórych częściach Afryki, n. p. Kongu.

W Polsce jest jeszcze jeden powód świętowania. Otóż 15 VIII obok święta kościelnego jest też święto państwowe - Święto Wojska Polskiego. Ustanowiono je na cześć pokonania bolszewików w bitwie warszawskiej w 1920 roku. Sama bitwa trwała cztery dni (13-16 VIII), więc na wybór właśnie 15 VIII zapewne miano wzgląd na zbieżność ze świętem kościelnym, choć zdaniem niektórych to trzeci dzień bitwy był dla niej decydujący. Ludzie wierzący zwracali uwagę na tę zbieżność. Pojawiły się nawet legendy o objawianiu się Matki Bożej przy tej okazji, choć Kościół żadnej z nich nie potwierdził. Od 1992 r. 15 VIII jest dniem wolnym od pracy.

Radzyńskiemu czytelnikowi można dodatkowo zwrócić uwagę, iż w naszym mieście można zobaczyć dużą rzeźbę, a właściwie płaskorzeźbę, przedstawiająca wniebowzięcie Maryi. Jest to największa z trzech płaskorzeźb związanych tematycznie z Matką Bożą i znajdujących się na drzwiach wejściowych Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Na bocznych, mniejszych drzwiach są płaskorzeźby przedstawiające sceny zwiastowania i ukoronowania Matki Bożej, natomiast Wniebowzięcie NMP jest przedstawione na dużych wrotach. Te drzwi i wrota oraz płaskorzeźby na nich zostały wykonane z brązu i wstawione do kościoła w 2010 roku.

Płaskorzeźba na wrotach radzyńskiej świątyni nie jest bynajmniej jedynym artystycznym wyobrażeniem Wniebowzięcia NMP. W galerii pod tekstem prezentuję kilkanaście obrazów na ten temat namalowanych przez sławnych malarzy.

W dekanacie radzyńskim jest też parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP w Kocku. Pod tym względem struktury kościelne różnią się od jednostek administracji państwowej, w których Kock jest przyporządkowany do Lubartowa.

W dekanacie radzyńskim i powiecie radzyńskim jest też kościół p. w. Wniebowzięcia NMP w Woli Osowińskiej. Co ciekawe, w tym przypadku podobnie jak w przypadku radzyńskiej parafii św. Anny jest różnica między kościołem a parafią, która jest pod wezwaniem Narodzenia NMP.

W obu przypadkach stało się tak, gdyż decyzja o ustanowieniu parafii i o budowanie kościoła zapadły w innym czasie.

Kościół w Woli Osowińskiej został zbudowany w latach 1854-1857 przez ziemiańską rodzinę Jaźwińskich. Początkowo była ona tylko prywatną kaplicą tej rodziny, z czasem stała się ogólnodostępną świątynią. W 1931 r. ustanowiona została parafia p. w. Narodzenia NMP w Woli Osowińskiej. Aktualnie obejmuje ona Wolę Osowińską, Osowno, Krasew, Nowiny oraz Oszczepalin Drugi.

Parafia w Kocku należy do dekanatu radzyńskiego, ale obejmuje miejscowości z powiatu lubartowskiego. Jedynym wyjątkiem jest część Tchórzewa - wsi w powiecie radzyńskim, w gminie Borki.

Kościół w Kocku miał istnieć już w XIII wieku. Świątynia konsekrowana w 1447 r. została zniszczona przez wichurę w 1777 r. Wtedy na jej miejsce wybudowany został istniejący do dziś kościół w stylu klasycystycznym. Został on rozbudowany pod koniec XIX wieku. Poważne uszkodzenia zadał mu pożar, który wybuchł w 1939 r. w wyniku bombardowania przez Niemców. Zniszczenia udało się usunąć dopiero w latach 50-ych. Na ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający Wniebowzięcie NMP pędzla Michała Borucińskiego.

Kościoły pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w diecezji siedleckiej poza Kockiem i Wolą Osowińską są też w Białej Podlaskiej, Stoczku Łukowskim, Leopoldowie, Maciejowicach, Niwiskach, Parysowie, Wróblach-Wargocinie, Wildze i Żabiance.

Galeria: