Sanktuarium w Woli Gułowskiej

Dziś jest święto patronalne kościoła i parafii w Woli Gułowskiej. Jest to obok Kodnia i Leśnej Podlaskiej jedno z trzech najważniejszych ośrodków kultu maryjnego w diecezji siedleckiej.

Wola Gułowska obecnie znajduje się w woj. lubelskim, pow. łukowskim, gm. Adamów. Położona jest nad rzeką Czarną, dopływem Tyśmienicy, 40 km na południowy zachód od Radzynia, 32 km na południe od Łukowa, 61 km na południe od Siedlec, 67 km na północny zachód od Lublina, 7 km na południowy zachód od Adamowa. Pierwsze wzmianki w źródłach pisanych na jej temat pojawiają się w pierwszej połowie XVI wieku. Nazwa pochodzi od pobliskiego Gułowa. XVI wieku sięga też kult maryjny. Pewnej kobiecie o imieniu Barbara miała objawiła się Matka Boska i poprosić o wybudowanie kaplicy. W 1548 r. ówczesny właściciel Gułowa i Woli Gułowskiej – Hieronim Rusiecki – rzeczywiście postawił drewnianą kaplicę.

W 1563 r. w Łysobykach (obecnie Jeziorzany) mieszkaniec Przytoczna znalazł leżący w błocie obraz Matki Bożej. Wyrzucili go tam nieuznający pośrednictwa obrazów kalwiniści. Prawdopodobnie pochodził z Kocka. Dziwny blask obrazu sprawił, że umieszczono go we wspomnianej kaplicy w Woli Gułowskiej/ Zaczął też słynąć cudami. Jego kult coraz bardziej się rozwijał.

W XVII wieku drewniana kaplica spłonęła. Na jej miejscu wybudowano w Woli Gułowskiej. nowy, większy, murowany kościół pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, który stoi tam do dnia dzisiejszego. Świątynię i klasztor opiekujących się miejscem zakonników z Zakonu Braci Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel (karmelitów) ufundował Ludwik Krasiński. Wybudowany kościół, choć powstał mniej więcej w tym samym czasie co kościół w Radzyniu i inne kościoły należące do renesansu lubelskiego, do tego nurtu nie należy. Jest już kościołem typowo barokowym.

W 1864 r. rosyjski zaborca w ramach walki z kościołem wygnał karmelitów. Posługę sprawowali odtąd zwykli księża.

Paradoksalnie znaczenie sanktuarium w latach 60., 70. i 80. XIX wieku wzrosło wskutek działań zaborcy, który zlikwidował sanktuaria w Kodniu i Leśnej Podlaskiej. Do Woli Gułowskiej przybywali prześladowani unici z regionu.

W 1875 r. w utworzono nową parafię p. w. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Woli Gułowskiej.

W 1924 r. do sanktuarium w Woli Gułowskiej powrócili karmelici i pełnią tam posługę aż do dnia dzisiejszego.

W 1939 r. w pobliżu Woli Gułowskiej toczyły się zacięte walki Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” będące częścią bitwy pod Kockiem – ostatniej bitwy polskiej wojny obronnej 1939 roku. Od tego czasu Matka Boża z obrazu w Woli Gułowskiej nazywana bywa Maryją Patronką Żołnierzy Września. W sanktuarium na początku październiku odprawiane są msze będące częścia uroczytości rocznicowych.

W 1982 r. wizerunek Matki Boskiej z Woli Gułowskiej został oficjalnie koronowany. W uroczystości uczestniczył ówczesny biskup siedlecki Jan Mazur.

W Woli Gułowskiej odbywają się dożynki diecezjalne. Przyczyną wyboru właśnie tego miejsca jest to, iż na obrazie Matka Boża ukazana jest z jabłkiem w dłoni. Generalnie sanktuarium w Woli Gułowskiej obok sanktuariów w Kodniu i w Leśnej Podlaskiej jest jednym z trzech głównych ośrodków kultu maryjnego w diecezji siedleckiej.