250. rocznica śmierci Szymona Czechowicza (21 VII 1775)

Dziś mija okrągła, 250. rocznica śmierci Szymona Czechowicza, jednego z najzdolniejszych polskich malarzy czasów I Rzeczypospolitej.

Szymon Czechowicz urodził się 22 VII 1689 r. w Krakowie. Dzięki protekcji Franciszka Maksymiliana Ossolińskiego około 1710 roku wyjechał do Rzymu na studia malarskie. Tam zdobywał wiedzę oraz obserwował słynne dzieła. Namalował kopie kilku z nich.

Do Polski wrócił dopiero w 1731 roku. Dwukrotnie (zaraz po powrocie i ponownie w 1737 r.) bezskutecznie starał się o funkcję malarza królewskiego. Miał jednak wielu innych zleceniodawców – magnatów (m. in. swego protektora, wspomnianego Franciszka Maksymilian a Ossolińskiego, ale także Jana Fryderyka Sapiehę czy Jana Klemensa Branickiego), biskupów czy zakony.

Malował portrety oraz obrazy religijne na całym rozległym terenie Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Jego dzieła można zobaczyć w kościołach m. in. w Warszawie, Krakowie, Wilnie, Poznaniu, Lwowie, Lublinie, Lubartowie, Tykocinie, Opolu Lubelskim, Górze Kalwarii czy Starej Wsi koło Liwu. Był reprezentantem baroku. Wśród jego obrazów można wymienić "Złożenie do grobu" (1731), "Portret Jana Czapskiego" (przed 1742), "Trójca Święta" (1748 albo 1749), "Męczeństwo św. Jana Nepomucena" (około 1750), "Męczeństwo św. Szczepana" (1749), "Chrystus wśród apostołów" albo "Zmartwychwstanie" (1758), "Portret Józefa Michała Massalskiego" (około 1765) i wiele innych.

Szymon Czechowicz zmarł 21 VII 1775 roku w Warszawie. Pochowany został w podziemiach tamtejszego kościoła kapucynów przy ul. Miodowej.

Na koniec artykułu zamieszczam kilka spośród jego obrazów.

"Złożenie do grobu":

"Portret Jana Czapskiego":

"Trójca Święta":

"Męczeństwo świętego Jana Nepomucena":

"Męczeństwo świętego Szczepana":

"Chrystus wśród apostołów" ("Zmartwychwstanie"):

"Portret Józefa Michała Massalskiego":