Święta Genowefa

Dziś Kościół wspomina świętą Genowefę, mniszkę z V wieku, patronkę Paryża i Francji.

Święta Genowefa urodziła się w roku 422. Pochodziła ze zubożałej rodziny żołnierskiej. Pewne jest to, że urodziła i wychowała się w Nanterre, mieście we Francji (wtedy w państwie Franków). Gdy miała 7 lat, jej rodzinną miejscowość odwiedził biskup Auxerre – święty German. Powiedział dziewczynce, że zostanie świętą, i wręczył jej krzyżyk. Genowefa bardzo wzięła sobie do serca słowa duchownego, stała się bardzo pobożna, a także stale nosiła ze sobą podarowany krzyżyk. Po śmierci rodziców w 437 r. przeniosła się do Paryża i została mniszką. Prowadziła życie ascetyczne, przepełnione modlitwą i wyrzeczeniami. Zaczęły się wokół niej gromadzić inne kobiety. Utrzymywały się one z pracy swoich rąk, a wolny czas poświęcały odwiedzaniu chorych i niesieniu pomocy opuszczonym.

Święta Genowefa oddawała się pracy i modlitwie mimo fizycznych dolegliwości. Pomimo słabego zdrowia dożyła podeszłego (zwłaszcza jak na tamte czasy) wieku 78 lat.

Złośliwi ludzie rozpuszczali o niej plotki i twierdzili, że rzekomo para się czarami. Więcej jednak ludzi podziwiało ją i szanowało.Z czasem powszechna opinia świętości sprawiła, że wielu mieszkańców Paryża i okolic przychodziła do niej z prośbą o radę i modlitwę. Byli wśród nich nie tylko prości ludzie, ale także możni, a nawet królowie – Childeryk I, a potem jego następca Chlodwig I.

Genowefa w okresie najazdu Hunów na Galię doprowadziła do opanowania paniki, przekonując mieszkańców miasta, że nic im się nie stanie, jeśli będą się gorliwie modlić i pościć. Apel został usłuchany. Hunowie rzeczywiście ominęli Paryż, co uznano za cud i wynik wysłuchania modlitw.

Z kolei podczas klęski głodu święta wsławiła się jako... organizatorka zaopatrzenia. Zorganizowała mianowicie flotyllę rzeczną, która pływała po Sekwanie i transportowała brakującą żywność.

Święta Genowefa zmarła 3 I 500 roku, dlatego też 3 I przypada jej kościelne wspomnienie. Pochowano ją na podmiejskim cmentarzu Lucotius, nazwanym później jej imieniem. Król Chlodwig I wzniósł tam kościół pod jej wezwaniem.

W 1129 r. wstawiennictwu świętej przypisano ustanie epidemii zatruć sporyszem (niebezpieczny, pasożytniczy grzyb atakujący zboża i powodujący śmierć w męczarniach jedzących produkty z zatrutego ziarna).

W 1757 r. w miejsce wczesnośredniowiecznego kościoła zbudowano nowy, większy. W okresie rewolucji francuskiej został on pozbawiony funkcji sakralnych i zamieniony na Panteon – miejsce pochówku różnych znanych osobistości. Przy okazji zniszczono jej relikwiarz i sarkofag, a szczątki sprofanowano. Resztki relikwii zostały przeniesione do paryskiego kościoła p. w. św. Szczepana i tam znajdują się do dnia dzisiejszego.

W ikonografii św. Genowefa bywa przedstawiana jako pasterka albo jako mniszka. Jej symbolami są kij pasterski, owca, klucze i świeca. To ostatnie jest nawiązaniem do legendy, według której diabeł miał złośliwie gasić świecę, gdy się modliła, a anioł z powrotem ją zapalać.

Święta Genowefa jest patronką Paryża, Francji, dziewic, pasterzy, producentów świec woskowych, właścicieli składów win.

Samo imię Genowefa jest imieniem romańsko-celtyckim, pochodzącym od łacińskiego słowa "gena" (ród) i celtyckiego słowa "wifa" (żona). Można uznać, że chodziło o "kobietę szlachetnego rodu". Najpopularniejsze to imię jest we Francji. W Polsce było dość popularne w pierwszej połowie XX wieku, potem stało się całkowicie niemodne. Smutną ciekawostką jest to, że oszuści działający "metodą na wnuczka" lubili wybierać ofiary kobiety o imieniu Genowefa, zakładając, że takie imię nosi osoba starsza. Drugą ciekawostką jest to, iż w Polsce są... dwie wsie o nazwie Genowefa. Obie są położone w powiecie konińskim w Wielkopolsce.