Święty Barnaba

Dziś Kościół wspomina świętego Barnabę, towarzysza św. Pawła.

Barnaba pochodził z rodziny żydowskiej mieszkającej na Cyprze. Był krewnym świętego Marka Ewangelisty. Należał do grona uczniów Chrystusa. Pierwotnie nosił imię Józef, ale z czasem stał się bardziej znany pod przydomkiem Barnaba. Imię to znaczy „syn pocieszenia”.

To właśnie Barnaba przygarnął świętego Pawła zaraz po jego nawróceniu i zaprowadził do apostołów. Od tego czasu stał się jego przyjacielem i towarzyszem. Towarzyszył Apostołowi Narodów podczas pierwszej podróży misyjnej. Razem doprowadzili do wielu nawróceń. W Dziejach Apostolskich można przeczytać, że święty Barnaba był człowiekiem pełnym wiary i Ducha Świętego.

Barnaba zamierzał też udać się razem z Pawłem w drugą podróż misyjną, ale do tego nie doszło, bo Paweł sprzeciwiał się, by razem z nimi w podróż udał się także Marek. Po tym Barnaba wrócił na Cypr, gdzie dalej głosił Ewangelię. Został biskupem tej wyspy. Dalsze jego losy nie są pewne. Z późnych przekazów wiadomo, że w 60 lub 61 roku zginął śmiercią męczeńską w Salaminie, mieście na Cyprze.

Jego relikwie zostały odnalezione pod koniec V wieku. Wiadomo, że istniał jego kult. Powstawały apokryfy rzekomo jego autorstwa.

Święty Barnaba jest patronem Florencji i Mediolanu, a także orędownikiem podczas kłótni, sporów, smutku oraz burz gradowych. Jego wspomnienie przypada 11 VI.

Powstały w XVI wieku Zakon Regularnych Kleryków św. Pawła, założony przez św. Antoniego Marię Zaccarię, nazywany jest barnabitami od wezwania kościoła i parafii, gdzie doszło do zawiązania zgromadzenia.

W Polsce parafia pod wezwaniem św. Barnaby jest w Warszawie, na osiedlu Zacisze w dzielnicy Targówek.