140. rocznica urodzin bł. ks. Kazimierza Gostyńskiego (8 IV 1884)

Dziś mija okrągła, 140. rocznica urodzin błogosławionego księdza Kazimierza Gostyńskiego, duchownego i działacza społecznego, zamordowanego w obozie.

Kazimierz Gostyński urodził się 8 IV 1884 roku w Warszawie. Jego ojciec był przemysłowcem, który brał udział w powstaniu styczniowym. Z domu wyniósł religijność, patriotyzm i szacunek dla człowieka. Przyszły duchowny ukończył prywatne Gimnazjum Aleksandra Rontalera. W roku 1904 Kazimierz Gostyński wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie. W 1908 r. uzyskał święcenia kapłańskie. Kontynuował naukę z zakresu teologii w Innsbrucku w Austrii. Do kraju wrócił w 1912 roku. Po powrocie został katechetą i jednocześnie nauczycielem łaciny w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Lublinie, wykładowcą łaciny w Seminarium Duchownym w Lublinie, a także rektorem (to znaczy opiekunem kościoła niebędącego kościołem parafialnym) lubelskiego kościoła świętego Piotra. Miał zasługi w odnawianiu tej zabytkowej świątyni, zbudowanej pierwotnie w stylu renesansu lubelskiego, potem przerobionej na barok, położonej przy ul. Królewskiej, mijanej, gdy idzie się od strony Bramy Krakowskiej w kierunku katedry lub na odwrót.

Ksiądz Gostyński nie poprzestawał na byciu duchownym i nauczycielem, ale także zaangażował się w działalność społeczną. Był jednym z głównych promotorów rozwoju harcerstwa w Lublinie, początkowo konspiracyjnego z obawy przed rosyjskim zaborcą. Oprócz tego błogosławiony był też zaangażowany w tworzenie nowej szkoły – Męskiego Gimnazjum im. hetmana Jana Zamoyskiego. Na ten cel przeznaczał swoje prywatne fundusze. Gdy szkoła w 1915 r. zaczęła funkcjonować, ksiądz Gostyński został wybrany na jej pierwszego dyrektora. Pełnił tę funkcję do 1933 roku. W 1918 r. gościł w placówce ksiądz Achille Ratti, wizytator papieski, przyszły papież. Praca księdza Gostyńskiego musiała zdobyć uznanie, gdyż już jako papież Pius XI mianował on duchownego z Lublina szambelanem papieskim oraz kanonikiem generalnym kapituły lubelskiej.

W 1933 r. ks. Gostyński został mianowany wicedyrektorem, a niedługo po tym dyrektorem Gimnazjum Biskupiego w Lublinie (na Czwartku). Pełnił tę funkcję do 1935 roku. Wtedy to został mianowany rektorem kościoła p. w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, zwanego też kościołem Matki Bożej Zwycięskiej, a potocznie powizytkowskim albo pobrygidkowskim. Jest to jeden z najstarszych kościołów w Lublinie, zbudowany jeszcze w pierwszej połowie XV w. dla uczczenia bitwy pod Grunwaldem, według legendy rękami krzyżackich jeńców. Ksiądz Gostyński uczynił z kościoła powizytkowskiego znaczący ośrodek duszpasterstwa lubelskiej inteligencji.

W okresie okupacji niemieckiej ksiądz Gostyński nie zaprzestał aktywności społecznej. 11 XI 1939 r., w dniu Święta Niepodległości, odprawił w swoim kościele Mszę Świętą za Polskę. Mimo przestróg nie zamierzał się po tym wydarzeniu ukrywać. 11 I 1940 r. został aresztowany przez Niemców. Więziony był początkowo na zamku lubelskim, a potem w obozach koncentracyjnych – najpierw obozie Sachsenhausen, potem w obozie Dachau. Był tam bity, poniżany i zmuszany do pracy ponad siły. Gdy wskutek tego w 1942 r. był w stanie wycieńczenia, wraz z grupą innych więźniów niezdolnych do pracy został zamordowany 6 V 1942 roku w komorze gazowej obozu Dachau.

Już za życia, w roku 1929, za swoje zasługi ksiądz Kazimierz Gostyński został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

W 1994 r. jego imieniem nazwano zespół prywatnych szkół w Lublinie o nazwie Collegium Gostynianum.

W 1999 r. razem z 107 innym duchownymi zamordowanymi przez hitlerowców został ogłoszony męczennikiem i beatyfikowany. Jego wspomnienie przypada 12 VI.