Dziś mija 120. rocznica śmierci Wojciecha Gersona, znanego polskiego malarza, grafika, krytyka sztuki i pedagoga.

Wojciech Gerson urodził się 1 VII 1831 roku w Warszawie w rodzinie drobnego przemysłowca. Studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W latach 1856-1858 przebywał w Paryżu.

Po powrocie do kraju zaczął nauczać malarstwa w pracowni w Warszawie. W 1859 roku znalazł się w gronie członków-założycieli Towarzystwa Zachęty do Sztuk Pięknych w Warszawie - organizacji skupiającej artystów i miłośników sztuki, która za zadania stawiała sobie wspieranie i popularyzację sztuki polskiej.

W 1872 roku został profesorem w Klasie Rysunkowej - warszawskiej szkole sztuk pięknych. W 1878 roku uzyskał tytuł profesora Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Wśród jego uczniów było wielu znakomitych polskich malarzy: Józef Chełmoński, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Leon Wyczółkowski.

Gerson był autorem drukowanych w polskich czasopismach artykułów o sztuce i recenzji z wystaw. Jego zainteresowania były szerokie i wychodziły poza malarstwo, interesował się bowiem także archeologią, etnografią i konserwacją zabytków.

Wojciech Gerson uprawiał malarstwo realistyczne. Malował pejzaże (w tym wiele pejzaży z Tatr), obrazy o tematyce obyczajowej (n. p. "Dziewczyna bez dachu"  "Pożegnanie włościanina z koniem", "Przy studni"), historyczne ("Śmierć Przemysława", "Gdańsk w XVII wieku", "Kazimierz Odnowiciel wracający do Polski","Królowa Jadwiga i Dymitr z Goraja", "Łokietek pod Ojcowem"), obrazy religijne, portrety.

Gerson był też grafikiem, uprawiającym głównie litografię. Zajmował się również wykonywaniem ilustracji.

Wojciech Gerson zmarł 25 II 1901 roku w Warszawie.

Galeria z niektórymi jego obrazami: