50. rocznica utworzenia Roztoczańskiego Parku Narodowego

Dziś mija okrągła, 50. rocznica utworzenia Roztoczańskiego Parku Narodowego – jednego z dwóch parków narodowych znajdujących się na terenie województwa lubelskiego.

Roztoczański Park Narodowy zorganizowany został w regionie nazwanym Roztoczem. Rozciąga się on długim, wąskim pasem, zaczynając się na południowy wschód od Kraśnika i ciągnąc się aż po Lwów. Południowo-wschodnia jego część jest już na Ukrainie, większość jednak znajduje się na terytorium Polski.

Tradycje ochrony przyrody w tych okolicach sięgają XVI wieku, kiedy to Zamoyscy w swej ordynacji utworzyli zwierzyniec otoczony wysokim parkanem o długości około 30 kilometrów. Obejmował on powierzchnię obecnego obwodu ochronnego Bukowa Góra oraz część obwodu ochronnego Florianka, obecnie w granicach dzisiejszego Roztoczańskiego Parku Narodowego. W zwierzyńcu tym trzymano jelenie, dziki, wilki, rysie, żbiki i tarpany. Z braku funduszy zwierzyniec zlikwidowano pod koniec XVIII bądź na początku XIX wieku.

Teren w XIX i XX wieku przyciągał badaczy, którzy dostrzegali jego walory przyrodnicze i starali się go chronić. Dzięki ich zabiegom w drugiej połowie XX wieku stworzono Roztoczański Park Narodowy. Formalnie stało się to w wyniku rozporządzenia Rady Ministrów z 10 V 1974 roku.

Roztoczański Park Narodowy był pierwszym parkiem narodowym utworzonym na terenie ówczesnego województwa lubelskiego. Dziś jest jednym z dwóch parków narodowych na terenie obecnego województwa lubelskiego obok utworzonego w 1990 r. Poleskiego Parku Narodowego.

W 1982 roku na terenie parku założono hodowlę koników polskich – gatunku koni mającego domieszkę krwi tarpanów (wymarłego gatunku dzikich koni) nazywanych z tego powodu potocznie tarpanami. Z tego właśnie powodu w herbie parku znajduje się podobizna konika polskiego.

Wśród zwierząt występujących w Roztoczańskim Parku Narodowym jest wiele gatunków bezkręgowców, zwłaszcza ślimaków, chrząszczy, ważek i motyli Warto tu dodać, że stosunkowo niedaleko od parku znajduje się Szczebrzeszyn znany z powiedzenia o chrząszczu. Pośród kręgowców, których roztoczański park jest ważną ostoją, wymienić należy takie gatunki jak traszka grzebieniasta, orlik krzykliwy, trzmielojad, muchołówka mała, muchołówka białoszyja i wiele innych. Nie brakuje też wilków i dzików. Także flora parku jest bogata. Wymienić można takie gatunki jak żywiec gruczołowaty, zawilec gajowy, przebiśnieg, przylaszczka, kokorycz pusta i wiele innych.

Roztoczański Park Narodowy zajmuje obecnie powierzchnię 84,83 km². Do tego dochodzi otulina o powierzchni 380,96 km². Park rozciąga się na południe,wschód i północny wschód od Zwierzyńca w powiecie zamojskim, miasta zawdzięczającego swą nazwę dawnemu zwierzyńcowi i znanemu z "kościoła na wodzie". W Zwierzyńcu mieści się siedziba dyrekcji parku, a także otwarty w 1994 r. Ośrodek Edukacyjno-Muzealny prowadzący działalność popularyzatorską. Ponadto we Floriance mieści się pełniąca również taką funkcję Izba Leśna.