450. rocznica urodzin Bernarda z Wąbrzeźna

Dziś mija okrągła 450. rocznica urodzin Błażeja Pęcherka zwanego Bernardem z Wąbrzeźna – duchownego, kandydata na ołtarze.

Błażej Pęcherek urodził się 25 II 1575 roku w Wąbrzeźnie (obecnie miasto powiatowe w woj. kujawsko-pomorskim) jako syn burmistrza tego miasta Pawła Pęcherka. Pierwsze nauki pobierał w szkole parafialnej w rodzinnym mieście, potem kształcił się w prowadzonym przez jezuitów kolegium w Poznaniu. Wyróżniał się pilnością w nauce, a także pobożnością.

Zdecydował się wstąpić do zakonu bernardynów. Przyjął zakonne imię Bernard. Trafił do klasztoru w Lubinie (obecnie woj. wielkopolskie, pow. kościański). Wyróżniał się wśród współbraci wielką gorliwością w pomaganiu biednym, modlitwach. Trwał na adoracji w kościele przez długie godziny, także zimą. Dziękczynienie po mszach św. przeżywał tak głęboko, że nieraz współbracia dostrzegali łzy, których nie zdążył otrzeć. Często spędzał całe noce na czuwaniach i zawsze był pierwszym na wspólnych modlitwach. Był też chętny do pomocy, gdy trzeba było wykonać jakąś ciężką i przykrą pracę, gotów do każdej posługi dla bliźnich.

Bernard z Wąbrzeźna zmarł 2 VI 1603 roku w wieku zaledwie 28 lat. Wielu było przekonanych o jego świętości. Szczególnie żywe to przekonanie było w Grodzisku Wielkopolskim, gdzie jego błogosławieństwu przypisywano mu ponowne pojawienie się wody w wyschniętej studni. Od tego czasu mieszkańcy Grodziska pielgrzymują do jego grobu z nietypowym podarunkiem, a mianowicie... piwem, gdyż dzięki pojawieniu się wody w studni tamtejszy browar znowu mógł zacząć funkcjonować. W zachodniej Wielkopolsce wstawiennictwu Bernarda przypisywano także cofanie się epidemii.

Pomimo tego nieformalnego kultu przez kilka stuleci mimo kilkukrotnych przymiarek nie wszczęto żadnego żadnego procesu beatyfikacyjnego. Nastąpiło to dopiero w... 2009 roku. Aktualnie Bernard z Wąbrzeźna ma status "sługi Bożego", to znaczy kandydata na ołtarze.