10. rocznica śmierci Krzysztofa Kąkolewskiego (24 V 2015)

Dziś mija okrągła, 10. rocznica śmierci Krzysztof a Kąkolewskiego – znanego reportażysty, dziennikarza i pisarza.

Krzysztof Kąkolewski urodził się 16 III 1930 r. w Warszawie jako syn prawnika. Jego ojciec zginął w czasie obrony Warszawy w 1939 roku. W 1954 r. Kąkolewski ukończył studia z dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim.W latach 1956-1959 oraz 1962-2004 prowadził zajęcia na Podyplomowym Studium Dziennikarstwa UW. Jako dziennikarz związany był z "Pokoleniem" (1949-1950), "Sztandarem Młodych" (1950-1958), "Światem" (1960-1969), "Kulturą" (1969-1972), "Literaturą" (1972-1981). W latach 1995-2009 współpracował z tygodnikiem "Nasza Polska", w którym miał stałą rubrykę.

W ciągu przeszło kilkudziesięciu lat pracy wydał 39 książek o łącznym nakładzie ponad 1,5 mln egzemplarzy. Słynął z benedyktyńskiej pracy w archiwach i umiejętności odnajdywania świadków zdarzeń. Znany był też z tego, że lubił poruszać tematy trudne i kontrowersyjne. Nie był jednak łowcą sensacji.

Warto wspomnieć o kilku jego publikacjach. W 1973 r. ukazała się książka "Jak umierają nieśmiertelni" poświęcona brutalnemu morderstwu dokonanemu przez członków sekty Charlesa Mansona na Sharon Tate, amerykańskiej aktorce i żonie Romana Polańskiego, oraz grupie jej przyjaciół. W tym samym roku ukazała także inna książka "Wańkowicz krzepi" – wywiad-rzeka z innym sławnym reportażystą i pisarzem Melchiorem Wańkowiczem, w którym opowiadał on o sobie i swojej twórczości. Inną głośną i wzbudzającą kontrowersje książką Kąkolewski ego była książka "Co u pana słychać". Była to seria wywiadów z... niemieckimi zbrodniarzami wojennymi mieszkającymi w RFN.

W późniejszym okresie powstały książki "Wydanie św. Maksymiliana w ręce oprawców" (1989) o agentach Gestapo w otoczeniu św. Maksymiliana Kolbego, "Diament odnaleziony w popiele" (1995) o kulisach powstania głośnej powieści Jerzego Andrzejewskiego "Popiół i diament", "Umarły cmentarz" (1996) o t. zw. "pogromie" w Kielcach z 1946 r., będącym w istocie akcją NKWD i UB, "Ksiądz Jerzy w rękach oprawców" (2004) o zamordowaniu bł. ks. Jerzego Popiełuszki, "Generałowie giną w czasie pokoju" (2006) o zbrodniach z polityką w tle dokonanych po 1989 roku.

Poza reportażami Kąkolewski tworzył także fikcję literacką – powieści i zbiory opowiadań. Jedna z jego powieści – "Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię" – doczekała się ekranizacji.

Krzysztof Kąkolewski zmarł 24 V 2015 roku w Warszawie. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Jest uważany za jednego z czołowych przedstawicieli literatury faktu w Polsce. Melchior Wańkowicz nazwał go "profesorem reportażu".