Święty Daniel i jego towarzysze

Dziś przypada kościelne wspomnienie świętego Daniela z Egiptu i jego towarzyszy, męczenników z początku IV wieku.

Imię Daniel pochodzi z języka hebrajskiego i może znaczyć "Bóg jest moim sędzią" albo "Sędzia Boży". Nosił je biblijny prorok, tytułowy bohater starotestamentowej Księgi Daniela.

Do osób proroków ze Starego Testamentu, w tym także do Daniela, nawiązała grupa chrześcijan żyjąca w Egipcie na początku IV wieku, która z potrzeby serca towarzyszyła swoim współwyznawcom zesłanym do kamieniołomów na terenie Cylicji (obecnie na obszarze Turcji). Gdy wracali do Egiptu, zostali pojmani przez władze rzymskie. Był to czas prześladowań chrześcijan za czasów cesarza Dioklecjana i współrządzącego wschodnią częścią imperium cesarza Maksymiana. Pytani o imiona, przedstawili się jako Izajasz, Jeremiasz, Samuel, Eliasz i Daniel, zaś zapytani o miejsce zamieszkania, odpowiedzieli, że jest nim Jeruzalem. W ten sposób chcieli pokazać, że Kościół to Nowy Izrael. Zostali poddani torturom, a potem zabici 16 II 309 roku. Są wspominani właśnie 16 II. Nie wiadomo, jak naprawdę się nazywali.

W każdym razie św. Daniel z Egiptu był pierwszym świętym o tym imieniu. W późniejszych wiekach byli jeszcze dwaj święci noszący imię Daniel – św. Daniel Fasanella (zm. w 1227 r.), franciszkanina i męczennika zabitego w Maroku przez muzułmanów za głoszenie chrześcijaństwa i za samo przebywanie w Ceucie, w której nie wolno było wtedy przebywać chrześcijanom, oraz św. Daniel Comboni (1831-1881), biskup i misjonarz prowadzący misje w Afryce, założyciel Misjonarzy Kombonian Serca Jezusowego.