120. rocznica śmierci bł. m. Małgorzaty Szewczyk (5 VI 1905)

Dziś mija 120. rocznica śmierci błogosławionej matki Małgorzaty (Łucji) Szewczyk, założycielki zakonu serafitek.

Błogosławiona Małgorzata Szewczyk urodziła się w 1828 roku w Szepetówce (obecnie na Ukrainie) jako Łucja Szewczyk. Wcześnie straciła rodziców. Opiekowała się nią starsza przyrodnia siostra. Już w młodym wieku była religijna. W 1848 r., w wieku 20 lat, wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka, czyli organizacji przypominającej zakon i odwołującej się do duchowości franciszkanów, ale zrzeszającej osoby świeckie. Pielgrzymowała na Jasną Górę i do innych sanktuariów. Przez 3 lata mieszkała w Ziemi Świętej, pomagając pielgrzymom. W 1855 r. wróciła do kraju. Wracała okrężną drogą, odwiedzając jeszcze Loreto we Włoszech. Usłyszała tam wewnętrzny głos Matki Bożej, który nakazał jej zająć się opieką nad chorymi i niepełnosprawnymi.

Po powrocie do Polski błogosławiona poznała bł. ks. Honorata Koźmińskiego, zakonnika i wielkiego animatora życia zakonnego w ziemiach polskich zaboru rosyjskiego, który ze względu na prześladowania ze strony rosyjskiego zaborcy stworzył system tajnych zakonów bezhabitowych. Gdy opowiedziała mu o swoich odczuciach, doradził jej, by poszła w kierunku, który podpowiadał jej wewnętrzny głos. W 1880 r. przeprowadziła się z Warszawy do Zakroczymia (miasto obecnie w woj. mazowieckim, pow. nowodworskim), wynajęła tam mieszkanie i przyjęła pod swój dach kilka samotnych, chorych staruszek, którymi zaczęła się opiekować. Z czasem do pomocy zaczęły włączać się także inne kobiety. Powstała w ten sposób wspólnota, która stała się zalążkiem nowego żeńskiego zakonu. Początkowo nosił nazwę Siostrzyczek Ubogich, ostatecznie jednak przyjął nazwę Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej. Należące do niego zakonnice nazwano serafitkami. Reguła nawiązywała do reguły franciszkańskiej. Założycielka i pierwsza przełożona zakonu przyjęła nowe zakonne imię Małgorzata.

W 1891 r. z powodu prześladowań serafitki musiały opuścić terytorium Imperium Rosyjskiego i przenieść się na teren zaboru austriackiego. Pierwszy dom zakonny powstał w Hałcnowie (obecnie dzielnica Bielska-Białej). W 1892 r. rozpoczęła się budowa drugiego, większego domu zakonnego w Oświęcimiu, zakończona w 1894 roku. Rozwinięto tam na większą skalę działalność charytatywną, a także wychowawczą.

Matka Małgorzata Szewczyk ze względu na podeszły wiek i stan zdrowia w 1904 r. zrezygnowała z funkcji głównej przełożonej zakonu serafitek i przeniosła się do Nieszawy. Tam zmarła 5 VI 1905 r. w opinii świętości. Została pochowana na tamtejszym cmentarzu. W 1951 r. szczątki zostały przeniesione do sarkofagu w kościele.

Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej istnieje do dziś. Działa w kilkunastu krajach Europy i Afryki oraz w Stanach Zjednoczonych. W Polsce ma trzy prowincje – w Oświęcimiu, Poznaniu i Rzeszowie. Serafitki zainicjowały też proces beatyfikacyjny swej założycielki, zakończony uznaniem jej za błogosławioną w 2013 roku. Wcześniej na ołtarze jako męczennicę z czasów wojny wyniesiono inną serafitkę – siostrę Sankcję Szymkowiak (1910-1942).

Błogosławiona Małgorzata Szewczyk została upamiętniona pomnikiem w Oświęcimiu. Jej imię nosi fundacja założona przez serafitki oraz przedszkola w Krakowie i Bielsku-Białej. Pośmiertnie przyznano jej też tytuł honorowej obywatelki Nieszawy.