Dziś mija 190. rocznica śmierci Michała Kleofasa Ogińskiego, polskiego kompozytora, działacza politycznego i pamiętnikarza, znanego ze skomponowania poloneza "Pożegnanie ojczyzny".
Michał Kleofas Ogiński urodził się 25 IX 1765 roku w Guzowie (obecnie woj. mazowieckie, pow. żyrardowski) jako syn przedstawiciela znanej magnackiej, książęcej (wywodzącej się od ruskiej dynastii Rurykowiczów) rodziny Andrzeja Ogińskiego oraz Pauli z Szembeków, która dwukrotnie zostawała wdową i miała z wszystkimi trzema mężami synów. Przyrodnimi braćmi przyszłego kompozytora byli prawnik i działacz polityczny Feliks Łubieński oraz Antoni Protazy "Prot" Potocki, uważany za prekursora kapitalizmu w Polsce. Jego dalszym krewnym był Michał Kazimierz Ogiński, hetman wielki litewski, działacz gospodarczy (twórca Kanału Ogińskiego) i kulturalny oraz (podobnie jak krewny) kompozytor. Na jego temat był oddzielny artykuł:
Michał Kleofas Ogiński w domu pobierał lekcje muzyki u Józefa Kozłowskiego, nadwornego muzyka rodziny Ogińskich, później u cenionych skrzypków – Ivana Jarnovicia, Giovanniego Baptisty Viottiego i Pierre'a Baillota.
Mimo zdobytego wykształcenia wcale nie zamierzał początkowo zajmować się muzyką. W wieku zaledwie 21 lat zaangażował się politycznie. Był posłem na Sejm, w tym na słynny Sejm Czteroletni. Należał do stronnictwa królewskiego, związanego z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim. Dzięki temu został przez monarchę mianowany podskarbim wielkim litewskim. Był też wykorzystywany w misjach dyplomatycznych w Wielkiej Brytanii i w Holandii.
Podczas powstania kościuszkowskiego Ogiński wchodził w skład władz powstańczych na Litwie. Dowodził własnym oddziałem, który próbował zdobyć Dyneburg. Po upadku powstania wyjechał do Włoch. Potem przebywał we Francji i Turcji. Właśnie na emigracji zaczął komponować.
W 1810 r. wrócił na Litwę. Zaczął wiązać nadzieje na poprawę losu Polski i Litwy z carem Aleksandrem I. Został jego radcą oraz rosyjskim senatorem.
W 1822 r. znowu wyemigrował, tym razem już na zawsze. Osiadł we Florencji we Włoszech. W ostatnich latach życia zaczął spisywać pamiętniki. Cztery ich tomy opublikował "na raty" w latach 1826-1827. Napisał też "Listy o muzyce" (1828).
Michał Kleofas Ogiński zmarł 15 X 1833 roku we Florencji. Pochowany został w podziemiach tamtejszego kościoła Santa Croce.
Pomimo zajmowania się polityką Michał Kleofas Ogiński znany jest przede wszystkim jako kompozytor. W 1797 r. skomponował operę "Zelis et Valcour ou Bonaparte au Caire" ("Bonaparte w Kairze") i do tego napisał do niej libretto. Tworzył romanse do słów wierszy poetów polskich i francuskich, pieśni powstańcze i rewolucyjne, marsze, walce i mazurki na fortepian. Przede wszystkim wszakże jest znany jako twórca polonezów (na fortepian). Skomponował ich około dwadzieścia. Przez długi czas były uważane za wzór muzyki polskiej.
Najbardziej znanym spośród polonezów Ogińskiego jest polonez "Pożegnanie ojczyzny", który, jak sam tytuł wskazuje, wyrażał tęsknotę za opuszczonym krajem. Przez wiele dziesięcioleci tańczyli do niego uczestnicy studniówek. W XXI wieku stracił jednak popularność na rzecz poloneza Wojciecha Kilara z filmu "Pan Tadeusz".
Od 2008 r. w Iwoniczu-Zdroju organizowany jest festiwal muzyczny imienia Michała Kleofasa Ogińskiego. W Retowie na Litwie jest jego pomnik.
Na koniec artykułu pozostaje zamieścić linki do wykonań utworów Ogińskiego:
Polonez "Pożegnanie ojczyzny" (wersja krótsza): https://www.youtube.com/watch?v=_rB-VBCNUdE
Polonez "Pożegnanie ojczyzny" (wersja dłuższa): https://www.youtube.com/watch?v=DZdiY1pTaR4
Polonez f-moll: https://www.youtube.com/watch?v=mbCqHMsY1No
Polonez f-dur:
https://www.youtube.com/watch?v=siwDSy8uPCg&list=OLAK5uy_kBckG3txayr0m3kkGAF9rBd38EfJqL-eM&index=1
Polonez c-dur: https://www.youtube.com/watch?v=dqzCQug1wvU
Mazurek No. 1 G Major: https://www.youtube.com/watch?v=--TOCivs0BA
Marsz żałobny: https://www.youtube.com/watch?v=C5Do-H3_1Ek
Marsz wojskowy z opery "Bonaparte w Kairze": https://www.youtube.com/watch?v=mMLLbaKtfuc
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz